Bi' yudum sohbet - Herşey çok geldiğinde

Bazı vakitler oluyor ki ayağa kalkmak bile zor gelir insana.Okul sınavlar ödevler işler ve yapılması gerekenler derken bulaşıkları yıkarken girilen o ağlama krizleri.Bunun için ayarlanmış bir zaman yok.Ellerde köpük köpük deterjan sona kalan tabakları yıkarken bir bakmışım gözyaşları patır patır akıyor yanaklarımdan aşağı.Bu gibi ruhsal bunalımlara kendimi sakinleştirmek ruhumu hafifletmek için uyguladığım yöntemleri sizlerle paylaşacağım.

1. Dışarı çık - Açık havaya yönel. Kendimi doğayla bir randevuya çıkarırım.Yemyeşil ağaçların arasında bırakır , kuşların şen şakrak cıvıltıları eşlik eder yürüyüşüme. Bırakırım rüzgar essin yüzüme bütün ferahlığıyla. Derin bir nefes alırım , gözlerimi kapatır ve zamanı durdururum bir müddetliğine de olsa. Bazen yarım saat , bazense 2 saat sürer bu ruhu besleyen doğa yürüyüşleri.

2. Müzik - Telefonumda ruh halime göre yapmış olduğum müzik listeleri var. Eğer ki moralim bozuksa , bi' Nil Karaibrahimgil veya Timur Selçuk dinlerim :) Zihnimi arındırmak için de , doğa seslerini tercih ederim : fırtına sesi vb. Müzik dinlemek , her zaman en büyük yardımcım olmuştur bana hem buhran halindeyken hem de en mutlu olduğumda.

3. Yazı yazmak - İçimden geçen bütün öfkeyi , kırgınlığı ve bunalımımı , bazen sayfalar dolusu , bazense sadece bir sayfaya aktarıyorum. Bunu yaptıktan sonra okurum yazdıklarımı . Bir mürekkebin suya dağılması gibi , o esnada hissettiklerim de usulca dağılmaya başladığını anladım.

4. Kekler ve kurabiyeler - Mutfağa giren birisi olmamama karşın kafamı dağıtmak için yemek tariflerine bakarım. İnternet üstünden daha önce denemediğim tarifleri yapmaya çalışırım.Bu hem eğlenceli olurken aynı zamanda adını bulamadığım bir rahatlık veriyor bana..Tabii taştan farksız keklerim hariç.

Son olarak , canını sıkan şeyin asla seni kötü hissettirmesine müsaade etme .Elbette senin benim ve birçoğumuzun hayatında mutlaka acılar , hayal kırıklıkları ve yorgunlukları olacaktır. Hayatımızda mutluluklar olduğu kadarda , istemesek de acı anlarımız olacaktır. Bu da bizi insan kılar. Asıl önemli olan , böyle zor dönemlerde ben kalkamam yapamam dediğin yerde bütün benliğinle dimdik ayağa kalkmaktır. Çünkü biz , bir ayna nasıl ki kum tanelerinden meydana gelip aynayı oluşturuyorsa , bizi de yaşanmışlıklarımız bir bütün haline getirir.

En içten sevgilerle,

Elif :)