Merhaba Rüzgar'ın Şehri , Hoşçalakal İstanbul ! - Bölüm 1

Korku mu bizi kovalar, biz mi korkuyu? Bunu 11 yaşındaki ev ödevleriyle dişe diş savaşan Elif'e soracak olursam yanıtı korku bizi kovalar olurdu.

Anaokulundan beri hani okula gittiysem hiçbir zaman okulla Elif arasında iyi bir kimya olamadı.Lakin , ''kitaplar ve arkadaşlar" ikilisi için değer.Bol nemli ve insanın içini pestile çeviren bir Haziranda , okulumdan ayrılıp artık Bakü'de yaşayacağımızı öğrenmiştim.Kısa süreli bi' çığ altında kalmıştım.Arkadaşlarım , büyüdüğüm mahalle , anneannem ve teyzemler...Bir ağaç nasıl besinlerini , suyunu aldığı ve yetiştiği topraktan köklerini koparıpta gidemezse , bir insan da aniden gidemez.Bu çok zor bir taşınmaydı.

İstanbul 2019

Ağustos ayı gelmişti bile.Sayamayacağım kadar valizler taksilere yükleniyordu.Odamdan çıkışım bu sefer aşağı kata beni yemek yemem için çağıran annem değildi .Evden çıkmamızı söylemişti bu sefer.Dört , dokuz, onaltı , yirmi iki...Her merdiven inişimde kendime adet biçtiğim basamak saymaca yaparım.Bu sefer o basamaklardan ağır ağır indim ve yeni bir yolculuğa kapı açtım. Anneannemler , teyzemler ve komşularımızla vedalaşıp havalananına doğru yola çıktık.

Ne kadar kalabalık olursa olsun İstanbul'u : aniden değişen havasına , Türkiye'nin her tarafından gelmiş insanlarına , farklı geleneklerini ve göreneklerini yaşatan kadim Anadolu insanlarına , Doğuyla- Batıyı nakış işlercesine bir incelikte sentezlemesine ve o köklü geçmişiyle seviyorum.

Yolculuk üç saat elli dakika sürmüştü.Vize al➜pasaport kontrolü ➜bagaj alımı ➜yeni eve gidiş. Bakü'ye geleli çoktan bir hafta olmuştu.İlk günlerde zorlanacağımı düşünürken , tam aksine bol gezmeli ve neşeli geçirdik.Ev sahibimiz olan karı-koca bizi tarihi ve kültürel yerlerini gezdiriyordu. Oturduğumuz binanın önündeki park akşama kadar ana-baba günü olur hep.Öğle saatlerinde gelen ve her türlü çizgi film karakterlerinin satan baloncu ve biz çocuklar arasında sarsılmaz bir dostluk vardı.Dorukla ben kahvaltımı zırhlı ettikten sonra , jet sür'atle parka doğru rota alırdık ta ki , annem yanımıza gelip bizi eve götürene kadar.Her hafta-sonu Targovi'de dolaşır , eğer ki lunaparka gitmek veya paten kaymak istersek de hemen karşıdaki Bulvara giderdik. Burası artık yeni evimiz olmuştu bile.